
คำควบกล้ำ หมายถึง คำที่มีพยัญชนะ 2 ตัวเรียงกันในพยางค์เดียว และพยัญชนะเหล่านั้นจะออกเสียงควบคู่กัน โดยทั่วไปแล้ว คำควบกล้ำในภาษาไทยมีอยู่ 2 ประเภท ได้แก่:
- คำควบกล้ำแท้: พยัญชนะตัวแรกจะเป็น ก, ข, ค, ต, ป, พ และพยัญชนะตัวที่สองเป็น ร, ล เช่น:
- กรอบ (อ่านว่า “กรอบ”)
- คลื่น (อ่านว่า “คลื่น”)
- คำควบกล้ำไม่แท้: พยัญชนะตัวแรกจะเป็น ทร แต่จะออกเสียงเหมือน ซ เช่น:
- ทรง (อ่านว่า “ซง”)
- ทราบ (อ่านว่า “ซาบ”)
การอ่านคำควบกล้ำที่ถูกต้อง
การอ่านคำควบกล้ำในภาษาไทยต้องคำนึงถึงเสียงพยัญชนะทั้งสองที่ออกควบคู่กัน มาดูวิธีการอ่านคำควบกล้ำในแต่ละประเภทกัน:
1. การอ่านคำควบกล้ำแท้
คำควบกล้ำแท้จะออกเสียงพยัญชนะทั้งสองตัวให้ได้ยินอย่างชัดเจน เช่น:
- กรอบ (ออกเสียง “ก-ร-อบ”) ออกเสียง ก และ ร ควบกัน
2. การอ่านคำควบกล้ำไม่แท้
คำควบกล้ำไม่แท้ที่มี ทร ส่วนใหญ่จะออกเสียงเป็น ซ ซึ่งเป็นข้อยกเว้นในการอ่านคำควบกล้ำ เช่น:
- ทราบ (ออกเสียง “ซาบ”)
คำเหล่านี้แม้จะเขียนด้วย ทร แต่เวลาอ่านจะออกเสียงเหมือน ซ จึงต้องจำให้ดีว่าเป็นคำยกเว้นในภาษาไทย